Mexico

Ik ben weer terug op Amerikaanse bodem en wat een bijzondere week hebben we gehad. We zijn zaterdagochtend om 2 uur vertrokken voor een busreis van 14 uur naar Tijuana en Tecate. Ik zat ’s ochtends rond 10.00 uur al aan de ontbijtburger bij de Mc Donalds pff. Ik zei nog dat ik niets hoefde zo vroeg, maar er was een burger met ei en bacon over dus… voor ’t eerst in m’n leven zo vroeg een hamburger naar binnen gewerkt en het was best lekker. We waren nog maar net de grens over toen er een man met een gitaar op ons afkwam. Vlak voor de grens zijn we overgestapt in busjes en moesten we wachten op die met onze bagage. (45 min. voor niets gewacht want ze hadden een andere route genomen.) Nou ja, toch niet voor niets gewacht, want de man met gitaar had een kromme vinger. We vroegen of we voor ‘m mochten bidden en 30 seconden later was z’n vinger weer recht en zei hij ons dolgelukkig gedag haha dat was een goed begin!
Eenmaal aangekomen zagen we dat er geen douches waren, maar emmers :) Iedereen mocht 1 emmer warm water per dag gebruiken. Ik heb op m’n hoofd in die emmer gestaan om m’n haar te wassen, gelukkig had ik een reisbekertje mee, daarmee kon ik ’t water ook scheppen. En als wc’s hadden ze van die “porterpotties” oftewel Dixies, oef die kun je dus niet doortrekken. ’s Nachts nam ik m’n zaklamp en rol toiletpapier mee, neus dicht en zo snel mogelijk weer ’t stapelbed in.
Het weer zat wel mee, na 2 weken regen (en afgelopen week zelfs hagel) in Redding was het heerlijk om in de zon te zijn. De meeste activiteiten waren buiten dus we hadden ook mooi weer nodig.
Elke ochtend kregen we bruine bonen met roerei en een tortilla. Nu snap je ook waarom die porterpotties zo snel vol zaten ;-) ’s Middags en ’s avonds aten we meestal rijst met salsasaus. Toetjes hadden ze niet, maar het was best lekker.
We zaten op een ranch op een groot stuk land. Ik weet niet meer precies hoeveel weeskinderen ze er opvangen, maar ik denk zo rond de 50. Die kids zijn verdeeld over huisjes met een “moeder”. Overdag is er dagopvang voor zo’n 150 kinderen. Daarnaast hebben ze ook een groot gebouw waarin de biblecollege studenten leskrijgen en waarin ook de diensten worden gehouden. Er is ook een basisschool en ze gaan een highschool starten. Petje af voor het echtpaar dat dit alles draaiende houdt en opgezet heeft. Hun verhalen zijn fantastisch, ze hebben op bovennatuurlijke manier eten en water ontvangen. En binnenkort wordt hun healing house geopend. Een splinternieuw gebouw waarin ze zieken gaan opvangen met het doel dat ze gezond naar huis gaan.
Elke ochtend hadden we een dienst in het grote gebouw om 8.00 uur en van 9.30 tot 12.30 uur gingen we de eerste drie dagen een fundering uitgraven voor een voetbalveldje. Dat was pittig in de zon met keiharde grond. Alles met de hand, het enige wat “machinaal” ging was de cementmolen. We misten handschoenen, maar verder hadden we wel veel lol. ’s Middags gingen we of de straat op mensen uitnodigen voor de avonddiensten of we deden activiteiten met de kinderen op de ranch. Een hele andere cultuur dan bij ons. Veel gemoedelijker, een uur voor de dienst begon gingen we mensen uitnodigen en ze kwamen ook nog. Dat hoef je bij ons zo kort van te voren niet te proberen. En we riepen gewoon aan het hek: “ Hola buenos tardes…” en dan kwamen ze en meestal mochten we binnenkomen en voor hen bidden. We hebben benen langer zien groeien en allerlei kwaaltjes zien verdwijnen, echt super om mee te maken. Sommige kinderen hielden hele verhalen tegen mij in het Spaans en ik snapte er geen bal van haha. De Spaanse les heeft wel geholpen, maar ik kan nog wel wat meer lesjes gebruiken. Eén van de studenten was in Mexico city en ontving opeens Spaanse zinnen en de persoon tegenover hem begon te huilen en kon verstaan wat ie zei, zonder dat de student wist wat hij zei. Het ging over God’s liefde en die persoon heeft Jezus aangenomen op hetzelfde moment. Het is me wel duidelijk geworden waarom onze school “supernatural school ”heet :) We hebben ook een keer een basisschool bezocht, al die kinderen in uniform, grappig gezicht. Het was ook best wel een uitdaging, want van te voren kregen we weinig informatie, we wisten alleen dat we een paar keer vakantiebijbelschool gingen doen. We hadden teams gemaakt die gingen schminken, met ballonnen aan de slag gingen, sketches deden enz. Op een middag kreeg ik een uur van te voren te horen dat ik met 6 anderen naar een net geopend kerkje zou gaan en of ik dan de kidsministry wilde doen haha, eh no problem hoor. Er kwamen 30 kinderen, gelukkig ging er een vertaler mee. Het belangrijkste van deze reis was dat we niet alles zelf gingen doen, maar dat we de mensen die we ontmoetten ook gingen activeren. Dat heb ik ook met de kinderen gedaan. Ze wisten niet hoe ze kunnen bidden voor zieken. Ik vroeg wie dat wel wilde, haha een heleboel, ik heb ze naar voren laten komen en 2 kinderen hadden pijn en na gebed niet meer! Toen wilden ze bijna allemaal wel bidden, dat was zo leuk, ze gingen ook spontaan voor opa’s en oma’s bidden en sommigen durfden dat zelfs door de microfoon te doen. Daarna hebben we nog een soort zakdoekje leggen zonder zakdoek gedaan en voor ik het wist was de avond voorbij.
Op een avond vlak voordat we naar bed gingen zei Ben, onze leider tegen mij: “Diane you’re preaching tomorrow!” Oei dat was best een beetje spannend, een preek houden voor biblecollege studenten en hun leiders en en 58 medestudenten. Maar ik had er wel rekening meegehouden, ik ken Ben ondertussen vrij goed dus ik had wel wat voorbereid. En het grappige is dat ik het nog leuk vond ook. God geeft je op dat moment de woorden die je mag spreken. Gelukkig had ik een vertaler, dus ik had even tijd om te bedenken hoe ik ’t in het Engels moest formuleren, maar dat was geen probleem. De reacties na die tijd waren heel bemoedigend en m’n Spaanse les kwam goed van pas. Af en toe gooide ik er een Spaans woord doorheen en de vertaler zei ’t dan in het Engels, dat was grappig. Ik deed dat ook aan het begin, ik begon in het Spaans en dat brak het ijs meteen.
Ik denk dat ik nog nooit zo vaak zoveel dingen voor het eerst gedaan heb als het afgelopen schooljaar. En ik heb de tijd van m’n leven! Het is een geweldige ervaring als je weet dat je op de plek zit waar je moet zijn, kortom in je bestemming wandelt.
Het was ook heerlijk om weer naar te school te gaan na de reis, opeens ken je zoveel meer studenten (Ik heb er vrienden bij uit Japan, Estland, Ierland, Engeland, Zwitserland, Polen enz.) en we hebben zo’n lol met elkaar, de bijbel spreekt ook over de vreugde van de Heer en dat ervaren we hier en dat geeft je ook zo’n energie en kracht. Ik heb nog nooit zoveel op de grond gelegen van het lachen als hier! Gisteren stonden de mensen te dringen om de kerk in te kunnen, niet normaal zeg. En ze komen overal vandaan, degenen achter mij kwamen uit IJsland! Er sprak een voorganger uit Bagdad, Andrew White, heel bijzonder. In de laatste drie maanden zijn er meer dan 100 van z’n gemeenteleden vermoord en toch straalde hij vrede en vreugde uit. Hij heeft zelfs mensen gedoopt in het zwembad van Saddam Hoesein!
We hebben nog maar 5 schoolweken te gaan. Ik weet nu al dat ik het hier zal gaan missen, maar in de zomer kom ik voor 3 weken terug, daar verheug ik me nu al op :) en Kris, één van onze leraren/voorgangers komt in juni naar Nederland en Bill misschien in September, wat een verwennerij!
Verder doen we ook grappige dingen, laatst was onze revivalgroup verkleed in de stijl van de tachtiger jaren (zie foto’s) en een andere groep was in pyjama op school om te laten zien dat ze vanuit de rust opereren hihi. De bezoekers zullen ook wel gedacht hebben. Op een avond hadden we ook het festival of cultures. Heel leuk, alle internationale studenten kregen een stand en daar kon je dingen proeven en bekijken van hun land. Wij hadden o.a. oliebollen, boterkoek, pepernoten en drop klaarliggen. Ondertussen werden er acts opgevoerd door de internationals. Aan het eind lieten ze een compilatie zien van de hogepriesterlijke zegen. Van elk land zei een student die op in z’n eigen taal. Ik had dat ook gedaan, je stond met je hoofd echt pal voor de camera, maar het was wel leuk! Daarna zongen we die zegen hand in hand op het podium in het Engels. Het was een bijzondere avond.
Deze week heb ik voor het eerst in de truck (Chevrolet) gereden, haha weer iets dat ik oor het eerst gedaan heb, wat een joekel zeg, maar je hebt wel goed uitzicht. Normaal rijd ik in de Impala, fijne auto! Ik ben met Nancy naar Shasta dam gereden. Nu snap ik waarom de Sacramento River zo hoog is, ze pompen enorme hoeveelheden vanuit lake Shasta naar de rivier. We hebben zon nodig! Wegen zijn al afgesloten vanwege het hoge water. Zondag was het rond de 10 graden, maar vandaag 28! Tsja je weet het maar nooit hier…

A Dios!