Update 2

Update 2  Voor een groter lettertype klik je rechts bovenaan op de A.

Het leven in Redding U.S.A.

Hola zouden ze in Mexico zeggen! 5 December ben ik met nog 9 studenten afgereisd naar Mexico City. We waren bevoorrecht, want ik hoorde dat wij uitgekozen zijn uit meer dan 100 aanmeldingen. Ik vermoed dat ik het geluk had dat mijn groepsleider uit het 1e jaar de trip leidde en mij nog kent. Het waren 6 intensieve, maar super leuke en uitdagende dagen. We waren het ministry team op een conferentie en moesten profeteren over de mensen in de zaal en woorden van kennis geven. We werden opgesplitst in groepjes van 3 en moesten workshops geven en huiskringen en diensten leiden. Met name de huiskring leiden was onverwachts, 15 minuten van te voren kreeg ik te horen dat ik moest spreken haha. In de auto ernaar toe heb ik wat teksten op m’n telefoon opgezocht en toen was het gaan met die banaan. Ik was met twee kerels die vroegen of ik al wat had. Ik zei dat ik een tekst had en toen zeiden ze: ”Ga jij dan maar eerst.” J Ik was nog maar net begonnen (met een paar woorden Spaans) en toen begon het te regenen, dus hup met zo’n 35 man allemaal naar binnen in iemands huisje. Maar het was goed en ik heb geleerd dat, ook als je niet bent voorbereid, je altijd wel wat te melden hebt en dat je kunt tappen uit de Bron binnenin je. 

Het was ook gaaf om uit te stappen in het geven van woorden van kennis. Het is één van de gaven maar je moet er wel in groeien. Je kunt ze ook op verschillende manieren ontvangen en één daarvan is dat je opeens de pijnplek in je lijf voelt waar een ander pijn heeft. Ik voelde een pijn aan de zijkant vlakbij m’n rug en terwijl ik die plek aanwees vroeg ik of er iemand was die daar pijn had. Een man stak z’n hand op en we gingen voor hem bidden door de pijn te gebieden te verdwijnen in de Naam van Jezus. Toen we vervolgens vroegen hoe het voelde zei hij dat de pijn weg was. Ik geloofde het zelf bijna niet hihien Chris vroeg of hij iets kon wat ie eerst niet kon. Hij begon te bukken en raakte de grond aan met z’n handen en zei dat ie dat voor die tijd niet kon. Dat was echt heel gaaf en na de dienst kwam er een vrouw naar Erica toe die op dezelfde plek pijn had en ook zij was genezen, maar blijkbaar durfde ze haar hand niet op te steken toen ik het vroeg. Sommigen zijn er heel goed in en kunnen namen van echtgenoten en kinderen, verjaardagen en telefoonnummers opnoemen. Dat heb ik ook wel meegemaakt echt super om te zien, want dan worden mensen echt geraakt en ervaren ze dat er wel een God moet zijn.

Ik hoop dat als ik terug kom naar Nederland, ik hier ook training in kan geven, lijkt me super om te doen. Inmiddels heb ik me weer opgegeven voor een reis naar Mexico maar ik weet niet of ik weer uitgekozen wordt, we zullen zien.

De vorige keer schreef ik dat ik wat meer over school wilde vertellen, maar ik heb in 4 maanden zoveel beleefd dat ik niet weet waar ik moet beginnen. We zijn 3 dagen op kamp geweest en we hebben een ropes course gedaan wat best wel stoer was. Meters boven de grond aan een touw hangen, klimmen en met z’n zevenen op een plankje van een meter bij een meter springen zonder er af te vallen. En wat ook gaaf was is dat mijn thema hoe ik hier gekomen ben ook steeds terugkomt. De eerste vrijdagavond dienst die ik bezocht zat ik naast iemand die haar telefoon op haar stoel had liggen en daar stond de tekst van lopen op het water op en diezelfde middag was ik in een winkel en zag ik een schilderijtje met dezelfde tekst. En op het scherm in de kerk was allemaal water te zien en de spreeksters begon met lopen op het water en ze zei dat dat helemaal niet het thema was waar ze over ging spreken, maar dit was even een “ free bonus.” Voor mij overduidelijk dat ik hier moet zijn. 

Ik geniet enorm van de lessen, maar ik hoop m’n volgende update wat sneller te doen en dan vertel ik er meer over. 

Het was superleuk om Kerst met de Nederlanders hier te vieren en daarna heb ik met wat luitjes uit m’n klas een lichttour door Redding gedaan. Niet te geloven hoe de straten hier verlicht en versierd waren zeg. En op 2e Kerstdag ben ik vertrokken naar Kansas City voor een conferentie waar ik later meer over zal schrijven, want ik ben daar als een ander mens van teruggekomen. Het is moeilijk uit te leggen, maar als God je aanraakt blijf je niet dezelfde. Dat zijn geen eenmalige dingen, het gebeurt veel vaker. Ook een teken dat ik groei. Ik heb hier heel veel vreugde ontvangen en dat is op dit moment echt m’n kracht. In Nehemia staat dat de vreugde van de Heer je kracht is en dat ervaar ik volop. Natuurlijk is niet elke dag vol blijdschap, maar je kunt er wel voor kiezen om dankbaar te zijn en als je niets hebt voor jezelf waar je blij om bent, vier dan de overwinningen van een ander, dat helpt echt.

Fijne week allemaal en vergeet niet te genieten van het leven!!! Dat doe ik ook ondanks het vele huiswerk ;-)

Greetz Diane